Kancelaria Radcy Prawnego

Szybki kontakt rodziny, znajomych zatrzymanego/podejrzanego i uzyskanie konkretnej porady prawnej mogą wpłynąć na bieg całej sprawy. Na obrońcy powinien od samego początku spoczywać ciężar czuwania nad sprawą.  Sprawy narkotykowe należą do jednych z najtrudniejszych do obrony, ale nie dla nas.

Rodzaje Przestępstw

Rodzaje przestępstw narkotykowych zostały uregulowane w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (w skrócie upn), najważniejsze z nich to:

• produkcja narkotyków (Art. 53 U.P.N.)
• uprawa (Art. 63 U.P.N.)
• prekursory (Art. 61 U.P.N.)
• przemyt narkotyków (Art. 55 U.P.N.)
• wprowadzenie do obrotu, uczestnictwo w obrocie (Art. 56 U.P.N.)
• udzielanie, nakłanianie (Art. 58 U.P.N., Art. 59 U.P.N.)
• posiadanie narkotyków (Art. 62 U.P.N., Art. 62a U.P.N.)

  Produkcja Narkotyków

  Art. 53 U.P.N.

  „1. Kto, wbrew przepisom ustawy, wytwarza, przetwarza albo przerabia środki odurzające lub substancje psychotropowe albo przetwarza słomę makową, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

  1a. Kto, wbrew przepisom ustawy, wytwarza, przetwarza albo przerabia nowe substancje psychoaktywne,

  podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

  2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych albo słomy makowej lub czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.”.

  Kiedy Może Dość do Skazania?

  Skazanie za produkcję narkotyków będzie możliwe jedynie w przypadku ustalenia przez sąd, że wypełnione zostały wszystkie znamiona czynu z Art. 53 upn. Najważniejsze będzie ustalenie zatem czy:

  • Sprawa dotyczy środka odurzającego? Środkiem odurzającym jest każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, która działa na ośrodkowy układ nerwowy i która znajduje się w wykazie stworzonym na potrzeby ustawy, który jest systematycznie poszerzany.
  • Doszło do wytworzenia środka odurzającego? Wytworzenie to ogół czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane środki odurzające lub substancje psychotropowe albo ich prekursory, ich oczyszczanie, ekstrakcja surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji. Wytwarzanie zazwyczaj stanowi skomplikowany proces, którego każdy etap stanowi przestępstwo. W przypadku produkcji marihuany (substancja naturalna pozyskiwana z ziela konopii indyjskich – przynajmniej z założenia) zagrożone są czynności dokonywane po zbiorze, jak np. suszenie, rozdrobnienie, porcjowanie.
  • Doszło do przetworzenia środka odurzającego? Przetwarzanie oznacza czynności prowadzące do przemiany środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów na innego tego typu substancje, także na substancje niebędące środkami odurzającymi.
  • Doszło do przerobienia środka odurzającego? Przerabianie oznacza czynności prowadzących do otrzymywania mieszanin środków odurzających lub nadawania im postaci stosowanej w lecznictwie.

  Ustalenie w toku procesu wszystkich okoliczności sprawy nie będzie nigdy możliwe bez zasięgnięcia opinii biegłego toksykologa lub biegłego chemika. Biegli muszą ocenić i przedstawić wiarygodne uzasadnienie tego, czy przedmiotem sprawy są faktycznie środki odurzające lub substancje psychoaktywne wymienione w załączniku do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

  Kogo Sąd Potraktuje Najsurowiej?

  Najsurowiej traktowani są organizatorzy produkcji i osoby czerpiące zyski. Pozbawienie wolności na czas nie krótszy niż 3 lata grozi w przypadku wytworzenia, przetworzenia lub przerobienia znacznych ilości środków odurzających, substancji psychotropowych albo słomy makowej. Ilość jaką należy uznać za znaczną nie została jasno określona. Przyjmuje się, że znaczną będzie ilość mogąca zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych. Przez odwołanie do tak ustalonego kryterium bierze się pod uwagę nie tylko faktyczną ilość, ale także rodzaj środka, który decyduje o jego właściwościach. Kara pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 3 lata grozi także w przypadku dopuszczenia się owego czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (czyli dającej określić się w pieniądzu) lub osobistej (mogącej zaspokoić inne niż majątkowe potrzeby).

  Jak się Bronić przed Zarzutami Związanymi z Produkcją Narkotyków?

  • Obrona powinna zawsze koncentrować się na ustaleniu tego, czy rzeczywiście oskarżony/podejrzany miał związek z produkcją i czy czerpał z niej zyski. Z praktyki wiemy, że często osobom przypadkowo przebywającym w miejscu gdzie wytwarzane są narkotyki bywają stawiane zarzuty.
  • Zawsze należy zmuszać sąd i prokuratora (składając odpowiednie wnioski dowodowe) do ustalenia, czy rzeczywiście w danym miejscu za pomocą określonych urządzeń można było przeprowadzać procesy chemiczne skutkujące wytworzeniem środków odurzających. W prowadzonych przez naszą kancelarię sprawach czasami okazywało się, że aparatura lub znalezione na miejscu półprodukty nie nadawały się do wytwarzania narkotyków.
  • Ilość. Przypisywane w aktach oskarżenia ilości narkotyków (czasem setki kilogramów) okazują się abstrakcyjne. Po zbadaniu przez biegłych może się okazać, że ze znalezionych chemikaliów możliwe było wyprodukowanie znacznie mniej niż zarzucano.
  • Świadkowie. Jeśli oskarżenie oparte jest na zeznaniach kilku osób zawsze należy w toku procesu przed sądem weryfikować ich zeznania. Zadawanie pytań może pomóc w ustaleniu czy świadkowie rzeczywiście mówią prawdę.
  • Świadkowie policjanci. Dla sądów jest to bardzo często kategoria świadków, którzy zawsze mówią prawdę. Brak jest jakichkolwiek racjonalnych przesłanek, dla których funkcjonariusz Policji nie może zeznawać nieprawdy, a każdy inny świadek potencjalnie tak. Dlaczego grupa zawodowa funkcjonariuszy Policji w sposób naturalny nie jest predysponowana do mijania się z prawdą pozostaje nieodgadnioną zagadką wnioskowania części sędziów, nie znajdującą żadnego statystycznego ani empirycznego potwierdzenia lub dowodu. Nie sposób zgodzić się z przekonaniem sądów, że świadkowie ci muszą zeznawać prawdę, gdyż nie mają interesu w tym, żeby kłamać. Tak jak sądy odnajdują u oskarżonych interes w mijaniu się z prawdą i ogniskują go w chęci uniknięcia odpowiedzialności, to taki sam interes, tak samo nazwany, można odnaleźć po stronie funkcjonariuszy. Zdarza się przecież, że przekraczają oni swoje uprawnienia, wymuszają zeznania strasząc aresztem lub innymi konsekwencjami. W sprawach narkotykowych policjanci są bardzo ważną kategorią świadków.

  Uprawa Narkotyków

  Art. 63 U.P.N.

  „1. Kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia mak, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, konopie, z wyjątkiem konopi włóknistych, lub krzew koki, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

  2. Tej samej karze podlega, kto, wbrew przepisom ustawy, zbiera mleczko makowe, opium, słomę makową, liście koki, żywicę lub ziele konopi innych niż włókniste.

  3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest uprawa mogąca dostarczyć znacznej ilości słomy makowej, liści koki, żywicy lub ziela konopi innych niż włókniste, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”

  Co Oznacza Uprawianie w Rozumieniu Art. 63 U.P.N.?

  Pod pojęciem uprawy należy rozumieć całokształt zabiegów w produkcji roślinnej obejmujących czynności takie, jak siew, sadzenie czy szeroko pojęte pielęgnowanie rośliny aż do momentu zbioru. Samo zatem zasianie nasiona określonej rośliny stanowi uprawę w rozumieniu Art. 63 ust. 1 U.P.N. i może się wiązać z odpowiedzialnością karną.

  Co Grozi za Uprawę?

  Wprowadzając do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii regulację Art. 63 ust. 1 i 3 U.P.N., ustawodawca spenalizował uprawę maku (z wyjątkiem maku niskomorfinowego), konopi (z wyjątkiem konopi włóknistych) oraz krzewu koki. Czy jednak posiadanie w zaciszu domowego ogniska małej doniczki z jedną z wymienionych wyżej roślin będzie stanowiło przestępstwo z Art. 63 ust. 1 U.P.N.? Odpowiedź brzmi – Tak. Uprawa, o której mowa w omawianym przepisie obejmuje bowiem każdą formę uprawy, bez względu na jej powierzchnię i stopień zaawansowania. Brak zastosowania przez ustawodawcę kryterium powierzchni uprawy sprawia zaś, że wskazana regulacja dotyczy nie tylko upraw wielkopowierzchniowych, ale także pojedynczych roślin. Odpowiedzialności karnej z Art. 63 ust. 1 U.P.N. będzie więc podlegał również sprawca, który uprawia we własnym domu jedną sadzonkę np. konopi.

  Czyn z Art. 63 ust. 1 U.P.N. zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 3. Surowszej karze będzie podlegał sprawca, który dopuści się popełnienia omawianego przestępstwa w typie kwalifikowanym. Zgodnie bowiem z Art. 63 ust. 3 U.P.N., jeżeli przedmiotem omawianego przestępstwa jest uprawa mogąca dostarczyć znacznej ilości słomy makowej, liści koki, żywicy lub ziela konopi innych niż włókniste, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

  Uwaga!

  Kluczową kwestią z punktu widzenia odpowiedzialności karnej będzie więc ustalenie jakiej ilości środków odurzających może dostarczyć konkretna uprawa. Zadanie to będzie należało do biegłego. Ponieważ jednak znaczna ilość środków odurzających pozostaje znamieniem ocennym, kwalifikacja prawna popełnionego czynu pozostaje w gestii sądu orzekającego w sprawie.

  Kiedy policja może dokonać przeszukania?

  Aby przedstawić sprawcy zarzut z Art. 63 U.P.N. ust. 1 u.p.n. organy ścigania muszą dysponować odpowiednim materiałem dowodowym. Szczególne znaczenie w przypadku omawianego przestępstwa będzie miało ujawnienie miejsca uprawy i procesowe zabezpieczenie dowodów.

  Kiedy jednak Policja będzie mogła wejść do Twojego mieszkania i dokonać przeszukania?
  Zgodnie z Art. 219 KPK Policja lub prokurator mogą dokonać przeszukania pomieszczeń i innych miejsc, w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym (w tym przypadku określonych roślin), jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że wymienione rzeczy tam się znajdują.

  Z czynności przeszukania musi zostać sporządzony protokół, z którym masz prawo i powinieneś się zapoznać. Pamiętaj także, że decyzja o przeszukaniu Twojego mieszkania musi zostać wydana w formie postanowienia o przeszukaniu, bądź późniejszego postanowienia o zatwierdzeniu przeszukania, których doręczenia masz prawo żądać. Wykonanie zaś czynności przeszukania z naruszeniem przepisów Kodeksu postępowania karnego oraz ustawy o policji może skutkować skargą na czynności funkcjonariuszy oraz wnioskiem o wszczęcie wobec nich postępowania dyscyplinarnego.

  Porady Prawne dla Osób Podejrzewanych lub Oskarżanych

  Jeżeli przedstawiono Ci zarzut z Art. 63 U.P.N. ust. 1 u.p.n., ponieważ Policja znalazła u Ciebie pojedynczą sadzonkę danej rośliny, skontaktuj się z adwokatem. W takiej sytuacji należy bowiem rozważyć, czy Twój czyn stanowi przestępstwo z punktu widzenia społecznej szkodliwości. Nad takim rozwiązaniem warto się zastanowić, ponieważ w przypadku umorzenia prowadzonego przeciwko Tobie postępowania karnego pozostajesz osobą niekaraną, a jedyną dolegliwością związaną ze sprawą będzie zniszczenie uprawy.

  Przemyt narkotyków. Jak odpowiada karnie kurier? Jak odpowiada organizator przemytu? Jak się bronić?

  Art. 55 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

  1. Kto, wbrew przepisom ustawy, dokonuje przywozu, wywozu, przewozu, wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej,

  podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 5.

  2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca

  podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

  3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej albo czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, sprawca

  podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

  Celem wprowadzenia tego przepisu jest zabezpieczenie terytorium państwowego przed nielegalnym wprowadzaniem na rynek środków odurzających i substancji psychotropowych. Czyni on nielegalnym wprowadzenie na obszar celny Unii Europejskiej i wyprowadzenie z takiego obszaru, środków odurzających lub substancji psychotropowych – a więc przywóz i wywóz, a także przewóz, czyli transport pomiędzy państwami UE lub też pomiędzy państwem – członkiem, a krajem nienależącym do UE.

  Kara łagodniejsza:

  Grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku grozi w przypadku, gdy z okoliczności popełnienia przestępstwa wynika, że kara grzywny i pozbawienia wolności do lat 5 byłaby zbyt surowa. Z taką sytuacją możemy mieć do czynienia w przypadku niskiej wartości środka odurzającego, gdy za zastosowaniem łagodniejszej kary przemawia motywacja sprawcy, sposób i cel jego działania.

  Kara surowsza:

  Grzywny i pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 3 lata grozi sprawcy przy znacznej ilości przywożonych, wywożonych lub przewożonych środków odurzających lub substancji psychotropowych, a także w przypadku popełnienia przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

  Ważne:

  Również czynności przygotowawcze, a więc takie, które mają stworzyć warunki, które dopiero umożliwią popełnienie przestępstwa, zagrożone są karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

  Jak się bronić? Jakie okoliczności są najważniejsze?

  Co co zasady jednak, okoliczności popełnienia tych przestępstw charakteryzują się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Wybranie i wdrożenie najlepszej linii obrony wymaga w tych sprawach dokładnego zapoznania się z aktami sprawy i znajdującymi się w nich dowodami. Są to często sprawy wielowątkowe i rozwojowe.

  Obrona w procesach o te czyny, może sprowadzać się przykładowo do walki z pomówieniami, kwestionowaniem wiarygodności zeznań świadków, w tym świadków koronnych, kwestionowaniem winy w całości bądź przynajmniej podważania przypisanych w zarzutach ilości środków odurzających, które często są przez organy ścigania zawyżane mimo że materiał dowodowy nie daje ku temu żadnych podstaw.

  Wprowadzanie do obrotu. Jakie czynności są karane? Co będzie ustalał sąd w toku procesu? Strategia obrony.

  Art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

  1. Kto, wbrew przepisom art. 33-35, art. 37 i art. 40 wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie,

  podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

  2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca

  podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

  3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, sprawca

  podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

  Przestępstwem jest wprowadzenie do obrotu wymienionych w przepisie środków i uczestniczenie w obrocie nimi bez uprzedniego uzyskania odpowiedniego zezwolenia. Zezwolenie może zostać wydane na podstawie przepisów prawa farmaceutycznego, gdy mamy do czynienia ze środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, będącymi produktami leczniczymi. W wydanym przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego zezwoleniu będą dokładnie określone środki, które mogą zostać przez określonego przedsiębiorcę wprowadzane na rynek i w obrocie którymi może on uczestniczyć.

  Zagrożone karą będzie więc każde, poza przypadkiem wymienionym wcześniej, przeniesienie własności środków odurzających lub substancji psychotropowych za wynagrodzeniem lub nawet nieodpłatnie, pod warunkiem jednak, że osoby które w ten sposób uzyskują możliwość dysponowania nimi nie są konsumentami, tzn. nie nabywają ich dla zaspokojenia swoich własnych potrzeb.

  Z kolei uczestniczenie w obrocie polega na przyjęciu (nawet bez uzyskania żadnej korzyści) takich środków w celu późniejszego ich przekazania innej osobie, np. nabycie i zbycie osobie trzeciej tej samej partii środków odurzających. W tym przypadku również poza zasięgiem tego przepisu znajduje się przypadek ich pozyskania przez osobę będącą konsumentem, a więc nabywającą ją do prywatnych celów.

  Kara surowsza:

  Grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 10 podlega sprawca, który wprowadza do obrotu znaczną ilość środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej.

  Kara łagodniejsza:

  Grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku podlega sprawca wypadku mniejszej wagi.

  Ważne:

  Także czynności przygotowawcze, a więc takie, które mają stworzyć warunki do popełnienia przestępstwa są zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

  Udzielanie, nakłanianie. Jakie zachowania są karalne?

  Art. 58 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

  1. Kto, wbrew przepisom ustawy, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia albo umożliwia ich użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji,

  podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

  2. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, udziela środka odurzającego lub substancji psychotropowej małoletniemu lub nakłania go do użycia takiego środka lub substancji albo udziela ich w znacznych ilościach innej osobie,

  podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

  Przepis ten wprowadzono celem ochrony zdrowia społecznego, a więc stanu zdrowia ogółu społeczeństwa. W pewnych sytuacjach zachowania w nim wymienione nie będą stanowiły jednak przestępstwa. Będzie to miało miejsce w przypadku leczenia substytucyjnego osób uzależnionych ( to jest leczenia osób uzależnionych poprzez podawanie im środków farmakologicznych o podobnym do narkotyku działaniu co pozwala zredukować objawy zespołu abstynencyjnego i głodu psychicznego, a także zyskać kontrolę nad uzależnieniem), obrotu detalicznego środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi przez apteki, które uniemożliwiają dostęp do takich środków osobom nieuprawnionym, a także w przypadku posiadania tego typu środków w celach medycznych przez podmiot posiadający zgodę wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, np. przez lekarza dentystę czy lekarza weterynarii.Poza wymienionymi przypadkami działania określone w tym przepisie są zabronione.

  Karą zagrożone jest:

  Przekazywanie innej osobie takiego środka lub substancji w celu zaspokojenia jej osobistych potrzeb, stworzenie dogodnych warunków dla zażycia środka odurzającego czy substancji psychotropowej, podejmowanie czynności mających dopiero stworzyć te dogodne warunki, a także zachowanie zmierzające do wywołania u innej osoby zamiaru zażycia środka odurzającego.

  Kara surowsza:

  Kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat przewidziana jest, jeśli czynności te skierowane są wobec osoby małoletniej, a więc takiej, która nie ukończyła 18 lat. Podobnie sytuacja kształtuje się w przypadku udzielenia środków odurzających lub substancji psychotropowych innej osobie w znacznych ilościach, takich które mogą zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych.

  Przestępstwo to polega na przekazywaniu środka odurzającego lub substancji psychotropowej innej osobie w celu zaspokojenia jej osobistych potrzeb, stwarzaniu dogodnych warunków dla zażycia takiego środka czy substancji, podejmowaniu czynności mających dopiero stworzyć te dogodne warunki, a także na działaniach zmierzających do wywołania u innej osoby zamiaru zażycia środka odurzającego, jeśli sprawca czyni to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mającej wymiar ekonomiczny, lub korzyści niemajątkowej, czyli w celu uzyskania dobra, którego charakter pozwala na zaspokojenie potrzeb innych niż majątkowe.

  Kara surowsza:

  Pozbawienie wolności w wymiarze nie krótszym niż 3 lata grozi sprawcy jeśli osoba, której udzielany jest środek odurzający lub substancja psychotropowa, lub której ułatwia się jego użycie, umożliwia je lub do niego nakłania nie ukończyła 18 lat.

  Kara łagodniejsza:

  Związana jest z niezdefiniowanym w ustawie przypadkiem mniejszej wagi. Kwalifikując zachowanie danego sprawcy z uwzględnieniem tego kryterium nie należy brać pod uwagę jego cech osobistych, sposobu życia czy faktu niezwykle częstego popełniania danego przestępstwa w społeczeństwie mające rzekomo usprawiedliwić dopuszczenie się go, a jedynie okoliczności mające znaczenie dla tego określonego przestępstwa, a więc jak przyjmuje orzecznictwo przede wszystkim jakość i ilość środków odurzających.

  Posiadanie narkotyków. Jakie są kary za posiadanie narkotyków? Czym różni się posiadanie marihuany od posiadania kokainy albo LSD? Jak się bronić?

  Art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

  1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe,

  podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

  2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca

  podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

  3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca

  podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

  Art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.

  „Dla przypisania oskarżonemu odpowiedzialności z Art. 62 U.P.N. ust. 2 u.p.n. nie jest konieczne dokładne ustalenie, ile substancji aktywnej (zabronionej) znajduje się w tabletkach i proszku. Chociaż substancje psychotropowe będące przedmiotem nielegalnego obrotu (posiadania) z reguły nie są czystym narkotykiem z uwagi na mogące się pojawić w procesie produkcji zanieczyszczenia albo celowe dodawanie zwiększających masę tzw. wypełniaczy, to w toku postępowania w celu wydania prawidłowego orzeczenia nie zachodzi konieczność oddzielenia (w zależności od procentowej jakości narkotyku) innych substancji.” (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 2014, sygn. Akt III KK 208/14

  O tym czy posiadanie narkotyku stanowiło wypadek mniejszej wagi określony w Art. 62 U.P.N. ust. 3 u.p.n decyduje nie tylko ilość ale i rodzaj środka odurzającego.

  „Przy ocenie, czy posiadanie narkotyku można uznać za wypadek mniejszej wagi w rozumieniu Art. 62 U.P.N. ust. 3 u.p.n. należy brać pod uwagę nie tylko samą ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ale także rodzaj narkotyku oraz okoliczności podmiotowe czynu.” (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 1 sierpnia 2013, sygn. akt II AKa 226/13)

  Wykładnia przepisów ustawy prowadzi do wniosku, że dla umorzenia postępowania na podstawie Art. 62a U.P.N. nie ma znaczenia rodzaj środka odurzającego lecz wyłącznie ilość.

  Policja i Prokuratura błędnie uzależniają umorzenie postępowania na podstawie Art. 62a U.P.N.od rodzaju posiadanego narkotyku choć oczywiście rodzaj środków odurzających ma bezpośrednie przełożenie na „ilość” w rozumieniu tzw. porcji handlowych.

  Dla przykładu: osoba posiadająca 1 gram kokainy poniesie surowszą odpowiedzialność karną aniżeli osoba posiadająca 1 gram marihuany. 

  O tym czy ujawniona ilość środka odurzającego jest nieznaczna rozstrzyga się ad casum. Najczęściej za nieznaczną ilość narkotyku uznaje się ilość wystarczającą do wydzielenia 1-3 porcji handlowych.

  Jakie Znaczenie ma Ilość Narkotyków?

  • ilość narkotyków to najważniejsza okoliczność w każdej sprawie narkotykowej
  • prokuratorzy i sądy najczęściej ustalają ilość narkotyków w oparciu o zeznania świadków
  • ilość narkotyków w większości spraw jest ustalana szacunkowo (np. w odniesieniu do czasookresu współpracy)
  • co to jest nieznaczna ilość narkotyków? Najczęściej jest to ilość na własny użytek (1-2 porcje) lub wystarczająca do odurzenia kilku osób
  • co to jest znaczna ilość narkotyków? Ilość pozwalająca odurzyć kilka, kilkanaście lub kilkaset osób.
  • od ilości narkotyków będzie prawie zawsze zależał wymiar kary

  Jakie znaczenie dla odpowiedzialności karnej ma ustalona ilość narkotyków?

  Kluczowe. To najważniejsza z okoliczności ustalanych w toku całego postępowania karnego. Już w postępowaniu przygotowawczym prowadzący je – policjanci lub prokuratorzy – dążą do ustalenia, że narkotyków było jak najwięcej. Dlaczego? To proste, im większa ilość tym poważniejsza sprawa i większy ich sukces. Obrońcy z kolei starają się uzyskać jak najlepsze rozstrzygnięcie dla klienta, oparte o rzeczywiste liczby.

  Jak to możliwe, że śledczy mogą zawyżać ilość narkotyków?

  To bardzo proste. Pomijając przypadki kiedy na miejscu zdarzenia zostały zabezpieczone narkotyki, a następnie zważone, ilość narkotyków przy przestępstwach produkcji, przemytu, udzielania czy posiadania jest zawsze ustalana w oparciu o zeznania świadków lub innych podejrzanych. Jeśli świadek podaje, że mogło to być 30 albo 35 kg, albo wydaje mu się że chodziło o 10-20 torebek kokainy, a następnie zmienia swoje zeznania np. wskutek niepamięci, można być pewnym że śledczy przyjmą najmniej korzystną ilość. W postępowaniu przed sądem sprawa jest już przesądzona, to zeznania świadków z postępowania przygotowawczego będą punktem wyjścia i można być prawie pewnym, że sąd podzieli ustalenia prokuratora. 

  Jak się bronić przed nieuczciwym ustalaniem ilości narkotyków?

  W każdej sprawie należy dążyć do możliwie precyzyjnego ustalenia ilości poprzez:

  • bardzo szczegółowe zadawanie pytań świadkom
  • konfrontację świadków
  • kontrolę opinii biegłych i techników kryminalistyki
  • kontrolę pracy policji na miejscu zdarzenia
  • wnioskowanie o powołanie biegłego odpowiedniej specjalności

  Nasze doświadczenie wskazuje, że bez pomocy adwokata (zaangażowanego w sprawę!) bardzo ciężko przed sądem walczyć z przypisaną ilością narkotyków. Sądy często uchylają pytania oskarżonych, a wszelkie wnioski dowodowe traktują jako zbędne albo zmierzające do przedłużenia postępowania. Sąd rzadziej uchyli pytanie adwokatowi składającemu wniosek, niż jego klientowi. Stoi za tym zapewne większy autorytet adwokatów w oczach sędziów.

  Co to jest nieznaczna ilość narkotyków?

  Nieznaczna ilość narkotyków to ilość wystarczająca do odurzenia jednej lub kilku osób, najczęściej chodzi o jedną lub dwie porcje handlowe. Podkreślenia wymaga fakt, iż za każdym razem sąd będzie w realiach danej sprawy dokonywał oceny pojęcia „nieznaczna”. Z praktyki naszej kancelarii wynika, że czasem nawet 20 porcji narkotyku może zostać uznane przez sąd za ilość nieznaczną.

  Nasza porada prawna. W sprawach dotyczących nieznacznej ilości środków odurzających przeznaczonych na własny użytek, jeśli osobę zatrzymano na tzw. gorącym uczynku przestępstwa, zasadnym jest przyznanie się do zarzutu. W dalszej kolejności należy starać się o umorzenie postępowania na podstawie Art. 62a U.P.N. bądź na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k.

  Co to jest znaczna ilość narkotyków?

  Znaczna ilość narkotyków to ilość wystarczająca do odurzenia kilku, kilkunastu lub kilkuset osób, najczęściej chodzi o więcej jak kilka porcji handlowych. To sąd za każdym zdecyduje czy mamy do czynienia ze znaczną ilością.

  Nasza porada prawna. Na każdym etapie sprawy na adwokacie powinien spocząć obowiązek przekonywania i argumentowania na korzyść podejrzanego lub oskarżonego, że zabezpieczone narkotyki lub te, o których mówią świadkowie nie były w znacznej ilości. Prawie zawsze przyjęcie, że chodzi o znaczną ilość skutkuje drastycznym zaostrzeniem odpowiedzialności.

  Kilkadziesiąt osób vs. kilkadziesiąt tysięcy osób. Rozbieżności interpretacyjne pojęcia „znacznej ilości” najlepiej obrazują przykłady orzeczeń sądów:

  1. „Znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób.”
     • Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2007 r. , sygn. akt II KK 257/06;
     • Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009, I KZP 10/09;
     • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2006 r., II KK 47/05;
     • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. akt II AKa 340/12,
     • Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 15 października 2012 r., sygn. akt II AKa 220/12;
     • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 4 października 2012 r., II AKa 344/12);
  2. „Znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się kilkudziesięciu tysięcy osób. Chodzić powinno o ilości hurtowe, ponadprzeciętne w zwykłym obrocie środkami odurzającymi. Tylko wtedy to kwalifikujące pojęcie ma sens prawnokarny.”
     • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 1 lutego 2011 r.,sygn. Akt 142/10;
     • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 5 kwietnia 2013 r. , sygn. Akt II Aka 47/13)

  Jaki wpływ na wymiar kary ma ilość narkotyków?

  Zasadniczy. Ilość narkotyków i środków odurzających ma zasadnicze znaczenie dla wymiaru kary. Sądy zawsze badają czy oskarżony jest konsumentem, dilerem czy organizatorem sprzedaży, importu narkotyków. Właśnie ilość jest miernikiem i kwalifikuje w oczach sądu danego oskarżonego jako konsumenta lub dealera.

  Większa ilość = wyższe zagrożenie karą. Opisane w niniejszym artykule rodzaje przestępstw, zwłaszcza gdy ich przedmiotem były znaczne ilości środków odurzających, mają zawsze poważniejszy ciężar gatunkowy i są surowiej karane. Czyny te zagrożone są wysokimi karami, co jednak w odniesieniu do niektórych z nich – np. przemytu, nie wyklucza przyjęcia tzw. wypadku mniejszej wagi i nawet warunkowego umorzenia postępowania. W orzecznictwie znane są bowiem sprawy osób, które wracając np. z urlopów przewoziły przez granicę niewielkie ilości narkotyków na własny użytek, nabyte w krajach, w których są one łatwo dostępne albo wręcz legalne. Mimo, że takie zachowanie nie daje się zakwalifikować jako posiadanie lecz właśnie jako przemyt, zdarzało się, że sądy przyjmowały uprzywilejowaną kwalifikację prawną tych czynów i wymierzały sprawcom łagodniejsze kary.

  Porady Prawne na Początku Sprawy

  • z doświadczenia wiemy, że podjęte w początkowej fazie działania mają kluczowy wpływ na rozwój, przebieg i zakończenie każdej sprawy narkotykowej
  • obrońcy powinno od samego początku zależeć na aktywnym udziale we wszystkich czynnościach
  • obecność adwokata obrońcy wpływa dyscyplinująco na prowadzących śledztwo lub dochodzenie
  • istnieje groźba zatrzymania lub zastosowania aresztu 
  • nie znając dowodów w sprawie trzeba działać bardzo ostrożnie
  • może pojawić się presja, naciski ze strony policji i prokuratury żeby przyznać się do winy

  Zatrzymanie za przestępstwo narkotykowe. Co dalej? Jakie masz prawa?

  W sprawach przestępczości narkotykowej zazwyczaj dochodzi do niespodziewanego zatrzymania przez Policję. Już na tym etapie masz prawo do obrony. Co więcej, skuteczność dalszej obrony i przyjętej taktyki procesowej zależy w dużej mierze właśnie od tego, jak zachowasz się na tym etapie postępowania.

  Zatrzymanie w związku z posiadaniem narkotyków (choćby nieznacznej ilości) jest rutynową czynnością. Ma na celu zapobieżenie ukrywaniu dowodów, zacieraniu śladów przestępstwa. W czasie gdy osoba zatrzymana pozostaje w policyjnej izbie zatrzymań i oczekuje na przesłuchanie, Policja przeprowadza przeszukanie w miejscu zamieszkania zatrzymanego. Przeszukanie ma na celu ustalenie czy osoba zatrzymana np. z niewielką ilością środków odurzających, nie trzyma w domu większej ilości, która mogłaby wskazywać na to, że trudni się handlem narkotykami.

  Ile może trwać zatrzymanie?

  Jeśli sprawa dotyczy posiadania nieznacznej bądź relatywnie niewielkiej ilości narkotyków i nie ujawniły się dowody mogące świadczyć o poważniejszym zaangażowaniu zatrzymanego w proceder z narkotykami, zatrzymanie trwa nie więcej niż ustawowe 48 h. Podejrzany zostaje zwolniony po przedstawieniu zarzutu i przesłuchaniu w charakterze podejrzanego.

  Jeśli sprawa jest poważniejsza, zatrzymanemu może grozić areszt.

  Masz prawo do kontaktu z obrońcą

  Jeśli zatrzymano kogoś z Twojej rodziny bądź znajomych, a Ty chcesz pomóc, możesz w jego imieniu udać się do prawnika i udzielić upoważnienia do obrony.

  Pamiętaj, że skuteczność obrony zależy w dużej mierze od tego czy obrońca włączył się do sprawy już na jej najwcześniejszym etapie, a więc w momencie zatrzymania. Szybki kontakt z obrońcą zapobiega składaniu przez zatrzymanych nieprzemyślanych, często wymuszonych i działających na ich niekorzyść oświadczeń i wyjaśnień.

  Prawo do milczenia.

  Pamiętaj, że nawet jeśli nie miałeś możliwości porozmawiania z adwokatem, czy radcą prawnym wciąż pozostaje Ci prawo do milczenia – nie musisz odpowiadać na pytania zadawane przez Policjantów w ramach tzw. „rozpytania” (do notatki urzędowej). Podczas „właściwego” przesłuchania, które ma miejsce po formalnym przedstawieniu zarzutów i do protokołu, masz prawo bez podania przyczyny, odmówić składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. Tylko i wyłącznie od Ciebie zależy, czy z tych praw skorzystasz.

  Jeśli jesteś zdezorientowany i wystraszony całą sytuacją, zasadnym jest powstrzymanie się z wyjaśnieniami do czasu, gdy emocje związane z zatrzymaniem opadną i będziesz mieć możliwość przemyślenia i poukładania sobie linii obrony, ewentualnie porozmawiania z adwokatem o tym co byłoby dla Ciebie najlepszym wyjściem z sytuacji.

  Wniosek o umorzenie postępowania.

  Na etapie postępowania przygotowawczego (zanim sprawa trafi do sądu) wniosek o umorzenie postępowania składa się do organu prowadzącego postępowanie tj. na Policję bądź do prokuratury nadzorującej to dochodzenie.

  Organy ścigania, uznając, że przedmiotem czynu była nieznaczna ilość środków odurzających przeznaczonych na własny użytek, mogą umorzyć postępowanie już na tym etapie. Sprawa nie trafi wówczas do sądu. Podstawę umorzenia stanowi w tym przypadku Art. 62a U.P.N. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

  Jeśli sprawa trafiła do sądu z aktem oskarżenia (nie składałeś wniosku o umorzenie na etapie dochodzenia albo wniosek nie został uwzględniony przez prokuraturę), możesz ponowić wniosek o umorzenie przed sądem.

  Sąd może umorzyć postępowanie na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. tj. ze względu na znikomą społeczną szkodliwość czynu.

  Pamiętaj, że dla skorzystania z powyższych rozwiązań niebagatelne znaczenie ma ilość i rodzaj posiadanego środka odurzającego. Łatwiej jest uzyskać umorzenie postępowania posiadając nieznaczną ilość tzw. miękkiego narkotyku (np. marihuany) niż posiadając – choćby nieznaczną ilość – ale narkotyków „twardych” (kokainy, amfetaminy, heroiny itp.)

  Pomówienie

  • pomówienie to inaczej wyjaśnienia obciążające
  • w sprawach narkotykowych pomówienia są bardzo częste
  • pomówienie jest trudne do obalenia 
  • obrona przed pomówieniem jest trudna 

  Co to jest pomówienie?

  Pomówienie to wyjaśnienia innego podejrzanego lub oskarżonego, z tej samej lub innej sprawy, obciążające daną osobę.

  W orzecznictwie wskazuje się, że:

  „Pomówienie jest jednym z rodzajów wyjaśnień osoby zainteresowanej w wyniku procesu. Istnieją dwa rodzaje pomówienia:

  Do pierwszego z nich należą te pomówienia, w których współoskarżony, zapierając się własnej winy, pomawia inną osobę, przeważnie współoskarżonego, o popełnienie danego czynu i w ten sposób dąży do ekskulpowania własnej osoby.

  Do drugiego należy pomówienie, które umownie można określić jako pomówienie złożone, mianowicie zachodzi ono, gdy oskarżony przyznaje się do winy twierdząc jednocześnie, że także inna osoba (z reguły współoskarżony) brał udział w przestępstwie, które jest przedmiotem osądu w danej sprawie. W jednej, jak i drugiej sytuacji wspomniany dowód jest dowodem, który ze względu na zainteresowanie osoby pomawiającej inną powinien być poddany szczególnie wnikliwej ocenie z rozważeniem czy istnieją dowody potwierdzające bezpośrednio lub chociażby pośrednio wyjaśnienia pomawiającego, a nadto czy wyjaśnienia pomawiającego są logiczne i nie wykazują chwiejności albo czy nie są wręcz nieprawdopodobne.”

  Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 II 1970 r., IV KR 249/69) OSNKW 1970 z 4-5 poz. 46

  Pomówienie w orzecznictwie sądów jest zatem:

  • dowodem podlegającym ocenie na równi z innymi dowodami
  • może być dowodem winy, o ile jest logiczny, stanowczy, konsekwentny, zgodny z logiką wypadków, nie stanowi przerzucenia winy na inną osobę, czy umniejszania własnej odpowiedzialności karnej.

   Jak podważyć dowód z pomówienia?

  Wbrew pozorom, podważenie dowodu z pomówienia nie zawsze jest łatwe. Część sądów nie dostrzega (bądź nie chce dostrzec) sprzeczności w składanych przez świadkach zeznaniach, obdarzając je bezgranicznym wręcz zaufaniem i nadając im walor pełnej wiarygodności. Wykazanie, że pomawiający celowo kłamie bądź po prostu się myli, wymaga doskonałej znajomości akt sprawy, w szczególności treści zeznań bądź wyjaśnień złożonych przez pomawiającego przed prokuratorem lub na Policji. Przesłuchanie pomawiającego wymaga także umiejętności formułowania szczegółowych, często podchwytliwych pytań, które pozwolą wyłapać wszelkie sprzeczności. Przesłuchanie pomawiającego wymaga także ostrożności i wyczucia. Może bowiem zdarzyć się tak, że dopytywanie pomawiającego o szczegóły, jeszcze bardziej zaszkodzi sprawie. W takim wypadku najlepiej powstrzymać się od zadawania pytań, na które nie znamy odpowiedzi.

  Jak bronić się przed pomówieniem?

  Jeśli środków odurzających nie ujawniono bezpośrednio przy Tobie i ktoś usiłuje przypisać Ci posiadanie narkotyków, z którymi nie masz nic wspólnego bądź pomawia Cię o inne przestępstwo narkotykowe, w żadnym wypadku nie powinieneś się przyznawać. Nawet jeśli ktoś grozi Ci aresztem czy innymi daleko idącymi konsekwencjami, wstrzymaj się z wyjaśnieniami przynajmniej do czasu skonsultowania sprawy z adwokatem. Masz prawo nie przyznać się do winy i powstrzymać od składania jakichkolwiek wyjaśnień. Skorzystanie z tych uprawnień nie może powodować dla Ciebie żadnych negatywnych konsekwencji procesowych. Pamiętaj, że wyjaśnienia możesz złożyć na dalszym etapie postępowania. W sądzie będziesz miał większe możliwości rzeczowego odniesienia się do zarzutów i przedstawienia swoich racji. Jeśli zostałeś pomówiony to właśnie przed sądem będziesz mieć możliwość zadawania pytań świadkowi bądź współoskarżonemu, który Cię pomówił i wykazania, że osoba, która Cię pomawia, nie mówi prawdy.

  Postępowanie przed Sądem – Porady.

  • postępowanie przed sądem ma na celu wyjaśnienie wszelkich okoliczności – bądź zatem aktywny
  • zawsze korzystaj z pomocy obrońcy (adwokatom sądy rzadziej uchylają pytania)
  • dokładnie przeczytaj akta, w szczególności zeznania świadków
  • często świadkami są podejrzani z innych spraw, prokuratura celowo rozdziela sprawy. Taki świadek może odmówić odpowiedzi na pytania
  • jeśli świadkiem jest świadek koronny strategia obrony powinna ogniskować się wokół jego osoby
  • w wielu sprawach można wnioskować o umorzenie lub warunkowe umorzenie postępowania
  • jeśli nadal stosowany jest areszt przed sądem należy walczyć o jego uchylenie

   Jak bronić się w sądzie?

  • Od początku sprawy trzeba ustalić jedną linię obrony i trzymać się jej w trakcie postępowania.
  • Linia obrony zawsze powinna zmierzać do ustalenia faktycznego związku oskarżonego ze sprawą. Często w praktyce spotykamy się z aktami oskarżenia, które jedynie pobieżnie opisują czyn, a w uzasadnieniu zawierają same ogólniki.
  • Trzeba przejawiać inicjatywę dowodową. Wnioskować o przesłuchiwanie świadków, konfrontację, wizje lokalne, wnosić o powołanie biegłych w szczególności toksykologów, chemików i specjalistów kryminalistyki.
  • W każdej sprawie należy weryfikować ilość narkotyków lub środków odurzających przypisywanych w zarzucie. Tak jak pisaliśmy na wstępie często jedynie zeznania świadka (rzadziej kilku świadków) stanowią podstawę ustaleń faktycznych w tym zakresie.
  • Prawie każdy akt oskarżenia oparty jest na zeznaniach świadków. Właśnie przed sądem, na sali rozpraw należy poprzez pytania i inne czynności dowodowe, weryfikować prawdomówność i rzetelność zeznań.
  • Ze szczególną uwagą należy podejść do zeznań świadków policjantów. Sądy często w nieuzasadniony sposób przypisują zeznaniom funkcjonariuszy walor prawdziwości. Każdy doświadczony adwokat potwierdzi, że nie ma nic bardziej mylnego. Świadkowie policjanci potrafią kłamać przed sądami zupełnie tak samo jak inni świadkowie.

  Wniosek o umorzenie na etapie postępowania sądowego

  Jeśli okoliczności faktyczne sprawy są niejasne, brakuje dowodów, oskarżenie jest słabe lub wtedy gdy sprawa karna dotyczy niewielkich ilości narkotyków należy składać wniosek o umorzenie postępowania. W naszej kancelarii dobrą praktyką jest rozpoczęcie sprawy, o której wiemy że jest źle przygotowana, właśnie od wniosku o umorzenie. Wniosek taki kładzie silny akcent na okoliczności faktyczne i pozwala sądowi zrozumieć w jakim kierunku będzie zmierzała obrona.

  Jeśli okoliczności sprawy (zwłaszcza ilość i rodzaj posiadanego środka) nie są aż tak marginalne by umorzyć postępowanie, wciąż możesz mieć szanse na warunkowe umorzenie postępowania na podstawie Art. 66 KK.

  Wniosek o warunkowe umorzenie postępowania

  Jeśli wniosek o umorzenie postępowania nie został uwzględniony, masz prawo starać się o warunkowe umorzenie postępowania na podstawie Art. 66 KK.

  Zdarza się, że przedmiotem czynu jest stosunkowo niewielka ilość środków odurzających, ale nie jest ona nieznaczna. Dla przykładu – 2 gramy marihuany to często za dużo by umorzyć postępowanie, ale nie za dużo by postępowanie warunkowo umorzyć.

  Umorzenie warunkowe wiąże się z poddaniem sprawcy próbie, często orzekany jest środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

  Ważniejsze Orzeczenia Sądów.

  Przedstawiamy naszym zdaniem ważniejsze orzeczenia sądowe w sprawach narkotykowych.

  1. Kryterium decydującym o tym, czy ilość środków odurzających jest „znaczna”, „nieznaczna”, czy „zwykła” są: masa wagowa (gramy, kilogramy, tony, ilość porcji), rodzaj środka odurzającego (podział na narkotyki tzw. „twarde” i „miękkie”)i cel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne) – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, II A Ka 22/00, OSA 2001, nr 2, poz. 8, S.A. Warszawa
  2. Miarą ,,znaczności” w rozumieniu art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 1997 r. Nr 75, poz. 468 ze zm.), jak i art. 62 ust. 2ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1484) może być także stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Jeżeli zatem przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłyby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna ilość. – Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2006 r., II KK 47/05, OSNKW 2006, nr 6, poz. 57
  3. Narkotyk będący przedmiotem przestępstwa z art. 62 ustawy z 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii musi spełniać nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załącznikach do tego aktu prawnego, ale również kryterium ilościowe pozwalające na jednorazowe użycie w celu osiągnięcia choćby potencjalnego efektu odurzenia lub innego charakterystycznego dla działania substancji psychotropowej – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie, II AKa 172/10 wyrok s.apel. 2010-11-10 w Krakowie KZS 2010/12/53
  4. Narkotyk będący przedmiotem przestępstwa z art. 62 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii musi spełniać nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załącznikach do tego aktu prawnego, ale również kryterium ilościowe pozwalające na jednorazowe użycie w celu osiągnięcia choćby potencjalnego efektu odurzenia lub innego charakterystycznego dla działania substancji psychotropowej. – Wyrok Sądu Najwyższego IV KK 432/09 wyrok SN 2010-03-11 LEX nr 583908
  5. Art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zabrania posiadania środków odurzających bądź substancji psychotropowych, zatem posiadania przynajmniej jednej porcji takiego środka, pozwalającej na odurzenie człowieka. Przepis ten nie ma zastosowania do sytuacji powstałej po “posiadaniu środka odurzającego”, a to – jak w tej sprawie – woreczka ze śladowymi ilościami białego proszku. “Ilość śladowa”, nikłe resztki, pozostałości po substancji psychotropowej nie spełnia cyt. znamienia posiadania owej substancji. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w KrakowieII AKa 241/06 wyrok s.apel. 2006-12-20 w Krakowie KZS 2007/2/50
  6. Rodzajowym i bezpośrednim przedmiotem ochrony przepisów art. 58, art. 62 i art. 64 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest zdrowie społeczne (publiczne). Zachowanie polegające na posiadaniu śladowej ilości środka odurzającego w postaci marihuany (nikłych resztek, ilości trudnej do określenia) nie stwarza niebezpieczeństwa dla tego dobra prawnego. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach II AKa 102/08 wyrok s.apel. 2008-04-24 w Katowicach LEX nr 677955
  7. Nie można przyjąć, aby znamię posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej, o którym mowa w art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) wyczerpywało posiadanie foliowego woreczka z ilościami śladowymi, nikłymi resztkami, pozostałościami po środku odurzającym lub substancji psychotropowej. – Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 20 kwietnia 2011 r. IV KK 26/11

  Jeśli zostałeś oskarżony o popełnienie przestępstwa narkotykowego bądź chcesz pomóc innej osobie uwikłanej w sprawę karną – skontaktuj się z nami